ยามเมื่อความจำเป็นอันหลีกเลี่ยงไม่ได้มาถึง เกี่ยวกับประเทศชาติเป็นข้อใหญ่ และในยามเช่นนี้ การแบ่งสีสันหมู่คณะ ก็ดูเหมือนจะสลัดออกไปจากความทรงจำของเลือดไทย ทุกคนมุ่งคำนึงถึงหน้าที่อย่างเดียว...— บทบรรยายในเรื่อง,หน้า 398

ถึงกูจะเป็นมหาโจร แต่กูก็ไม่เคยขายชาติ ไม่เคยทำให้คนไทยยี่สิบกว่าล้านนี่ตกเป็นขี้ข้าน้ำเงินของใคร ไม่เคยชักนำหรือสนับสนุนให้ต่างชาติใด เข้ามาข่มวางหมู่อำนาจกับคนไทยด้วยกันเอง— สิงห์พูดกับชีพ,หน้า 1238

ผู้ประพฤติผิดและสำนึกในผิดชอบ จะได้รับการอภัยโทษเสมอ— คมน์พูดกับมรกต,หน้า 1341